مختار

مختار عبرت بود نه آرمان

مختار، انتقام پیکر حسین شهید را گرفت، ولی انتقام فکر و ایده او هنوز گرفته نشده است.

گرچه در سال 66 هجری، «مختار» به خونخواهی شهدای کربلا قیام کرد و از قاتلان امام حسین (علیه‎السلام) انتقام گرفت و جنایتکارانی همچون عمر سعد، ابن زیاد، شمر، خولی، سنان، حرمله و... را به کیفر رساند، ولی... آیا می‎توان گفت تقاص و انتقام خون امام حسین (علیه‎السلام) گرفته شد؟

به تعبیر کسی: «مختار، انتقام پیکر حسین شهید را گرفت، ولی انتقام فکر و ایده او هنوز گرفته نشده است.»

توضیح این‎که:

در عاشورا، تنها جسم مطهر حسین نبود که آماج تیرها و نیزه‎ها و شمشیرها بود. «هدف حسینی» هم آماج حمله‎ها بود.

در کربلا، تنها پیکر حضرت اباعبدالله زیر سم ستوران نرفت، باورهای راستین و ایمان‎های والا و پیام‎های قرآن هم مورد هجوم و تاخت و تاز سواران سپاه کوفه قرار گرفت.

در گودی قتلگاه، تنها سر امام حسین (علیه‎السلام) را نبریدند، بلکه رگ‎های شرف و گلوی فریاد علیه ظلم نیز بریده شد.

بنی‎امیه، تنها «جوانان هاشمی» را در میدان کربلا قتل‎عام نکرد، بلکه با سلطه بر دین و دنیای امت، افکار جاهلیت را زنده کرده و دین و سنت را از صحنه جامعه به حاشیه برده و بدعت را رواج داد.

تنها «اهل بیت امام» اسیر نشدند، بلکه حق و عدل و آزادی به اسارت «آل ابی‎سفیان» و آل مروان و آل زیاد درآمد.

تنها زنجیر بر دست و گردن حضرت سجاد (علیه‎السلام) نهاده نشد، بلکه انسانیت و خداجویی به بند کشیده شد و انسان‎ها از خداپرستی به شیطان‎پرستی و هواپرستی برده شدند و...

این‎ها جور و ستم کمی نیست!

راستی، آیا تقاص این‎همه ظلم که بر ساحت دین روا داشتند، گرفته شد؟

آیا انتقام ضربه سنگینی که به اسلام و دین زدند، گرفته شد؟

آیا انتقام خون «ثارالله»، جز با حاکمیت حق و عدل و اسلام در پهنه گیتی انجام می‎گیرد؟

این است که شیعه در دعای ندبه هر جمعه، آن پیشوای منصور و منتقم، مهدی (عجل‎الله تعالی فرجه‎الشریف) را صدا می‎زند که «این الطالب بدم المقتول بکربلا».

و این است که شیعه در زیارت عاشورا، آرزو می‎کند خونخواه «ثارالله» در رکاب امام زمان (علیه‎السلام) باشد (أن یرزقنی طلب ثارکم...).

پس هنوز، انتقام خون سید الشهدا گرفته نشده است.

هنوز هم آن ذبیح تشنه‎لب، «وتر الموتور» است. و کار «مختار»، کوچک‎تر از آن بود که مرهمی بر زخم دین بگذارد، بلکه تنها کمی از آلام و رنج‎های اهل‎بیت را تسکین داد.

وقتی منتقم آخرالزمان بیاید، با ریشه‎کن کردن ظلم از گستره جهان و بسط عدالت در سطح گیتی، انتقام آن ظلم بزرگ و مصیبت و رزیه بی‎نظیر را خواهد گرفت. با برپایی «دولت کریمه مهدوی»، ثارالله از فوران می‎ایستد.

پس دلخوش به انتقام مختار از جانیان و قاتلان نباشیم، کینه مقدس را در دل نگه داریم و با آنان که اولین ظلم را در حق «آل محمد» بنا نهادند، تا آخرین پس‎مانده قبیله منحوس و «شجره ملعونه» و پیروان خط یزید، صلح و سازش امضاء نکنیم. این، مطالبه خون شهید کربلا از ماست...